22 Temmuz 2009 Çarşamba

GÖREVİNİ UNUTMA!

Mustafa Kemal gençliğe hitabede bize bazı görevler vermiştir. İşte Ata' mızın bize verdiği bu görevleri, nacizane, yerine getirmeye çalışıyoruz. Mustafa Kemal gençlere: " Birinci vazifen, Türk istklalini, Türk Cumhuriyetini sonsuza dek korumak ve savunmaktır. " demiştir. Bu görev bize bizzat Mustafa Kemal tarafından verilmiştir. Bundan daha legal bir kaynak olabilir mi? " Bu görev senin en kıymetli hazinendir. " demiştir. Mutluluğumuzu ise parasal çıkarlardan değil; bu görevsel hazinemizden kazandığımız hazdan elde ediyoruz. Ulu önder ardından bizi uyarmaktadır: " gelecekte seni bu hazineden mahrum etmek isteyecek iç ve dış düşmanların olacaktır. " diyerek...
Biz kültürümüzden büyüklerimizi saymayı ve onların sözlerini dinlemeyi öğrenmiş bir nesiliz. Şimdi bizden bu öğüdü dinlemememiz beklenebilir mi? Hele bu bize Ata' mız tarafından verilmişse! Daha sonra da bize yol göstermiştir: " bir gün cumhuriyet ve bağımsızlığını korumak durumunda kalırsan, içinde bulunduğun durumun olanak ve koşullarını düşünmeyeceksin. " demiştir. " bu olanak ve koşullar çok elverişsiz olabilir. " Bir de öngörüde bulunmuştur durumumuz için: " İstiklal ve cumhuriyetine kastedecek düşmanlar, bütün dünyada benzeri görülmemiş bir galibiyetin temsilcisi olabilirler. " Sizce de öyle değiller mi günümüzde? "
Zorla ve hile ile aziz vatanın tüm kaleleri zapt edilmiş, tüm tersanelerine girilmiş, bütün orduları dağıtılmış ve memleketin her köşesi bilfiil işgal edilmiş olabilir. " Bugün savaşların fiili değil; fakat ekonomik alanda olduğunu düşünürsek, sizce bugün ekonomik anlamda işgal altında değil miyiz? Örneğin tersanelerimiz özelleştiriliyor, bu ekonomik bir işgal değil midir? Peki yabancılara büyük oranda toprak satışının önünü açan kanuni düzenlemeler? Savaşların salt topla, tüfekle yapılmadığı ortada. Ve bir öngörü daha: " Bütün bu durumlardan daha acı ve daha korkunç olmak üzere, yurdun içinde yönetim başında bulunanlar, aymazlık, sapkınlık ve üstelik hainlik içinde bulunabilirler. Dahası yönetim başında bulunan böyleleri, kişisel çıkarlarını yurduna girip yayılmış olan düşmanların siyasal amaçlarıyla birleştirebilirler."
Atamızın bu nasihatlerinin bugünkü koşullar içinde yorumlanmasını tamamen sizlere bırakıyorum.......
kaynak: CUMHURİYETÇİ HUKUKÇULAR DERGİSİ-ASIM ÇEKER' İN YAZISINDAN.

20 Temmuz 2009 Pazartesi

16 Temmuz 2009 Perşembe








ATATÜRK' ÜN BİR ÇOK ENDER RESİMLERİNİ aşağıdaki linkten indirebilirsiniz....





http://filesmonster.com/download.php?id=10VMgRXWaJrMCOTaH-yaFdnfTz8OFa89z-AwSHTbj-8

10 Temmuz 2009 Cuma

DİL DEVRİMİ HAKKINDA KISA BİR YAZI

Dil, milli yapıyı oluşturan, sağlamlaştıran ortak bağdır. Atatürk, Türk Dilini kendi milli asil benliğine kavuşturmayı ve kendi benliği içinde zenginleştirerek büyük bir kültür dili haline getirmeyi, 12 Temmuz 1932 tarihinde Türk Dili Tetkik Cemiyeti'ni (Türk Dil Kurumu) kurarak gerçekleştirmeye çalışmıştır. Tarih anlayışında olduğu gibi, milli kültürümüzün temeli olan dilde de millileşmek bir zorunluluktu. Atatürk, dildeki bağımsızlığı siyasi bağımsızlığın bir parçası sayıyordu.

Dil devrimi, Türk Devrimi'nin temel prensiplerine de uygun olarak dilde millileştirme ve bu akıma güç kazandırma devrimidir. Atatürk, Türk Dili Tetkik Cemiyetini kurduğu 1932 yılında TBMM'ni açış konuşmasında; "Milli kültürün her çığırda açılarak yükselmesini Türk Cumhuriyeti'nin temel dileği olarak temin edeceğiz. Türk dilinin, kendi benliğine, aslındaki güzellik ve zenginliğine kavuşması için, bütün devlet teşkilatımızın, dikkatli, alakalı olmasını isteriz", sözü ile, dildeki gelişme ve sadeleşmeyi sadece toplumda bir akım olarak değil, yasama ve yürütme organına da, düşen bir görev olarak göstermiştir.

Atatürk'ün 1932 yılında başlattığı dil devrimi çalışmalarına, milli kültür politikasının gerekli kıldığı bir anlayışla eğilmiştir. Türkiye Cumhuriyeti'nin devlet felsefesinin temelinde, Türk toplumunu çağdaş medeniyet seviyesinin ön safına çıkarma amacı yer aldığına göre, dilimizin de uzun vadede böyle bir medeniyet seviyesinin gerekli kıldığı bütün kelime, kavram ve terimleri karşılayabilecek bir kültür dili durumuna getirilmesi gerekiyordu. Atatürk'ün çabaları ile, Türkçe'nin bütün sorunları bir bütün olarak düşünülmüş, sistemli bir şekilde başarılı çözümlere ulaştırılmaya çalışılmıştır.

ATATÜRK' ÜN SAMSUN' A ÇIKIŞI VE VAHDETTİN

Bazı tarihçilerimiz Atatürk' ün Samsun' a çıkışını Padişah Vahdettin' in şahsen sağladığı iddası bir çok insanın kafasını karıştırmaktadır. Bu karışıklığı aydınlatmak için o dönemin Devlet yapısına bakmamız gerekir.

1908 İkinci Meşrutiyet Anayasası' na göre Padişah hem Devlet Başkanı, hem başkumandandı. Bu yetkiler Birinci Meşrutiyet' in ilanına imkan veren ve üzerinde hiçbir değişiklik yapılmamış olan 1876 Anayasasının hükmüydü. Şimdi bu şartlarda Mustafa Kemal' in Ordu Müfettişi olarak Samsuna gönderilmesinin Saltanat Makamındaki Sultan Vahdettin buyruğu ile mümkün olabileceği gerçeği kendiliğinden ortaya çıkmaktadır. Bu arada Padişahın Mustafa Kemal' e olan güveninin gerçek nedeni yalnızca Hakanlar tarafından özel kişilere verilen YÜCE HAKANIN ONURSAL DANIŞMANLIĞI gibi bir ünvan, kendisine bizzat Padişah tarafından verilmiş olmasıdır.

Çünkü Vahdettin, Mustafa Kemal' i çok yakından tanıyordu. Özellikle 15 Aralık 1917' de başlayan ve 4 Ocak 1918' e kadar 20 gün sürmüş olan Almanya yolculuğunda, Çanakkale Savaşlarıyla vatanı kurtaran asken olma tanıtımı yanında, onunla yaptığı uzun sohbetlerde kişisel değerini, memleket meseleleri üzerindeki düşüncelerini hiçbir engel tanımadan apaçık ortaya koyması, Alman Genelkurmay Karargahında ünlü Mareşal Hindenburg ve Kurmay Başkanı Ludendorff' a sorduğu sorular ve eleştirileri herkesten büyük taktir toplamıştı.

Mustafa Kemal ilk günden karşısında olduğu Irak-Filistin cephelerinde karşı taarruzun ordunun elde kalmış son gücünü de, Alman Kumandan Falkenhayn' ın yanlış stratejisine feda edilmemesini, aksi taktirde başında olduğu 7. Ordu Kumandanlığından istifa edeceğini Harbiye Nazırı Enver Paşaya bildiren ve biran önce barış yolları aranmasını, aksi halde bu yanlış taktiklerle vatanın elde kalan topraklarının da tehlikeye gireceğini açıklayan uyarısının da dikkate alınmadığını görünce istifa ederek İstanbul' a dönmüştür. Bu arada kendisini kabul eden Vahdettin "- Bana tavsiye ettiğiniz tedbirleri tatbik ediyorum. Memleketin size ihtiyacı var" demiş ve Yıldırım Orduları Grup Komutanlığına getirilen Liman Von Sanders Paşanın yerine atanmasını sağlamıştı. Dolayısıyla Mustafa Kemal vatan meseleleri konusundaki FİKİRLERİNİ padişahla paylaşabilmek hatta ona bunları uygulatabilmek için ilişkilerini koparmamaya ve olabildiğince iyi tutmaya çalışmıştır.

Şunu da asla unutmamak gerekir ki; o günlerde memleket binbir olayın ve felaketin içinde takip etmesi gereken yolun hangisi olması gerektiği konusunda büyük bir şaşkınlık içindeydi. Daha sonra olupbitenlere baktığımızda ise memleketin dört bir yandan kuşatıldığı, isgal edildiği ve ümitsizliklere boğulduğunu görüyoruz. Bağımsız bir Türk Devletinin olabilirliğini imkansı olarak görenler büyük çoğunlukta, halk ise bitkin, yılgın ve çaresizlikler içindeydi.

Dolayısıyla Atatürk, askerlik mesleğinden kovulmasına ve Damat Ferit Hükümetinin Erzurum ve Sivas Kongrelerinin bildirilerinin Telgrafhanelerden duyurulmasını yasaklamasına kadar Padişah ve İstanbul ile ipleri koparmamaya çalışmış fakat bu olaylardan sonra ise kaçınılmaz olan gerçekleşmiş ve Bağımsızlık ateşinin yakılmasında İstanbul devre dışı kalmıştır...

6 Temmuz 2009 Pazartesi

ATATÜRK' ÜN GÖZLEMLERİNDEN NASIL FAYDALANDIĞINA BİR ÖRNEK

Mustafa Kemal' in yurt dışındaki ilk görevi Sofya Büyükelçiliği Ateşemiliterliğidir. Bu göreve 27 Ekim 1913' de atandı, 20 ocak 1915' de 19. Tümen Komutanlığına tayin edilinceye kadar kaldı. Hizmet alanına, kısa zaman sonra Karadağ' ın merkezi Çetine ile Sırbistan' ın başkenti Belgrad da eklenmişti. 16 aya yakın süren Ateşemiliterliği, onun Balkanlarla Osmanlının arasındaki farklılıklar için, duygularından uzak kararlar vermesini sağladı.


Büyükelçimiz, çok yakın arkadaşı, kendisinden bir yaş büyük ve rütbede de bir kademe ileride olan Ali Fethi Okyar idi. Bazıları gibi hem askerlikte kalma, hem de sivil vazifeyi almak istememiş, Kurmay Binbaşı iken askerlikten istifa etmiş, Millet vekilliği, İttihad ve Terakki Genel Sekreterliği ve Elçilik görevlerini böylece kabul etmişti. Bu yol, Mustafa Kemal' in de ilk gönden beri benimsediği "askerlik ve politikanın asla bağdaşmaması" yoluydu.


O'nun, gerek harbiye nezaretinde, gerek diğer devlet makamlarında ve bu arada dostlarına yazdıkları, anonim olmaktan çok uzak, özel değeri olan görüşlerdir ve niteliğinin gereğidir: Burada hemen hemen hepsi yabancı, bazı kadınlara özel mektupları vardır ki, gelecekte Türk kadını için ale aldıklarının işaretleri gibidir.


Vardığı sonuçlar içinde en önemlilerinden birisi Ortodoks Papazlarının ve Ortodoks KlisesininHristiyan halk üzerindeki çok önemli, derin ve temelden etkileri ve adeta olayları yönlendirmiş olmasıdır.


Görev alanındaki bütün yerleri gezmiş, görmüştü. Balkan Savaşının inanılmaz yenilgisine ve yüzyıllarca Türklerin adil, hak tanır, hoşgörülü tutumuna rağmen, Bulgar/Sırp/Karadağ ve Yunanların vahşet sınırını aşmış zulümlerine rağmen Balkanlarda yine de kalabalık bir Türklük vardı. Örneğin Bulgaristan' da genel nüfusun %56' sı Türk' tü. Karşı tarafın belirgin üstünlüğü, Ortodoks Papazlarıyla, bizim din adamlarımız arasındaki farktan kaynaklanıyordu. Ortodoks Papazları din adamı oldukları kadar sağlık, tarım, ekonomi, bayındırlık konularında da teknisyendiler. Dinlerinde ve devletlerinde yürürlükteki hükümleri mükemmel bilmekle kalmıyorlar, bunları değişen zaman kurallarıyla bağdaştırmak gibi bizim din adamlarında kesinlikle olmayan özelliklere sahip bulunuyorlardı. Özellikle 1877-1878 Osmanlı-Rus Savaşından sonra kendi ırklarına milliyetçilik/ulusalcılık ufukları açmışlardı. Asıl öğretmen onlardı. Bizim domuz çobanı tabiriyle küçümsediğimiz, bu emeklere kadar gerçekten ilkel şartlarda olan Balkan Ortodoksları, kısa sürede toprakların asıl sahibi Türklerden her bakımdan ileri duruma gelmişlerdi.


Bu gördüklerini Harbiye Nezaretine bir rapor konusu yaparken, Selanikten tanıdığı ve o günlerde Evkaf Nazırı olan Şeyhulislam Hayri Efendiye (rahmetli başbakan Suad Hayri Ürgüplü' nün babası) uzun bir mektup yazdı ve bizim HOCA' larla Ortodoks Papazları arasında bir kıyaslama yaptı.


Hayri Efendi, mütakereden sonra İttihad ve Terakki Hükümetlerinde yer alan Nazırlarla beraber Malta Adası' na sürüldüğünde, bu mektuptan Rauf Orbay' a bahsedecek ve "Medreselerin Düzenlenmesi" tasarısında Mustafa Kemal' in uyarlamalarından çok faydalandığını söyleyecektir.


Atatürk' ün bu Ateşemiliterlik günlerinde Ortodoks Papazlarının, kamu düzeni, bilinci ve hayatı üzerindeki etkilerinden, Milli Mücadelenin buhran devrinde İstanbul ile Ankara arasındaki temel meselelerin başında gelen "Fetva Çekişmesi" nde nasıl ilham aldığı düşünülmeye değerdir. Damat Ferit Paşa hükümeti, Anadolu' da beliren direnişi kırmak için en önemli tedbirin, bu hareketin Hilafet Makamının varlığına karşı ayaklanma olduğunu hükme bağlayan bir FETVA' da olduğu inancı ile harekete geçmiş ve Şeyhülislam Dürri Zade Abdullah Efendiden böyle bir fetva almıştı. Bunu değersiz kılacak tek yolun karşı fetva olduğunu gören Mustafa Kemal, Büyük Millet Meclisinin açılış günlerinde böyle bir dayanak bulma zorunluluğu içinde Anadolu ülemasının vatanseverlik duygularına başvurmuştur. Buna duyarsız kalmayan bazı Anadolu Müftilerinden gelen cevaplar kısa sürede tüm beldelere yayılmış ve Anadolu halkı istiklal ve haysiyet kavgası yapanların, din-devlet yolunda olduklarını kanıtlayan bu fetvaların ardından gitmiştir.


Mustafa Kemal onlardan bu hizmeti istediğinde, Çanakkale Savaşlarının galibi ve İstanbul' u kurtarmış bir komutandı, zaferin herşeyden önce milletin ümitli, azimli, maneviyatının yerinde olmasına dayandığının bilincinde ve deneyimindeydi. Atatürk ve Anadolu Din Adamları Milli Mücadele boyunca omuzomuza, gönülgönüle idiler.


Ortodoks Papazlarında gördüğünü, kendi milletinin kurtuluşu için kendi din adamlarının iman ve inancında saklı olduğunu ortaya çıkarmıştır.

5 Temmuz 2009 Pazar

ADD' NİN 4 TEMMUZ'UN YILDÖNÜMÜNDE YAPTIĞI BASIN AÇIKLAMASI


Emperyalist güçler, 4 Temmuz 2003 tarihinde Orta Doğu’da haritaların yeniden çizildiği bir dönemde, bir yandan “küreselleşme” ve “yenidünya düzeni” çığlıkları atarken, diğer yandan Orta Doğu’da masum insanların ölülerinin üstünde oynadıkları oyunlara ve bu bölgedeki paylaşıma karşı duran güçlere gözdağı vermekten de geri kalmamışlardır.

Bizler, Atatürk’ün “Yurtta Barış Dünyada Barış” ülküsünü, Cumhuriyetimizin temel ilkelerinden bildik. Dün, Orta Doğu’da petrol ve kan üstüne kurulu hayallerini yaşama geçirmek için savaş çığlıkları atan “ABD’nin bu yöndeki planının içerisinde yer almayacağız, biz çocuklarımızın emperyalist güçlerin kalkanı olmasına izin vermeyeceğiz” dedik.

Emperyalist güçlerin teskerelerine “hayır” dedik. Bizim bu onurlu duruşumuza karşılık, 4 Temmuz 2003 tarihinde Süleymaniye’de, bağımsızlığımızın bekçisi olan Atatürk’ün askerlerinin başına çuval geçirilerek Ulusumuza gözdağı verilmek istenmiştir.

Biz bu ülkenin çocukları olarak hepimiz Mustafa Kemal Atatürk’ün askerleriyiz. Dün Süleymaniye’de başımıza çuval geçirenler, yurtsever aydınlarımızın, bilim insanlarımızın ve askerlerimizin başına çuval geçirmeye devam ediyorlar.

İnanıyoruz ki sonunda galip gelen gene biz olacağız. Yüreğimizde yaşattığımız yurt sevgisi ve Atatürk ilke ve devrimlerine bağlılıktaki kararlığımız, başlıca güvencemizdir. Tüm Atatürkçülerin, ulusal onurumuzun korunmasındaki ve bağımsızlığımızın savunulmasındaki kararlılıklarını asla elden bırakmayacaklarına yürekten inanmaktayız.

ADD Genel Merkezi

MUSTAFA KEMAL VE İTTİHAD ve TERAKKİ


Mustafa Kemal siyasi hareketlerle daha Harbiye sıralarındayken ilgilenmeye başlamıştır. İttihad ve Terakki Hareketine destek vermiştir ve hiç kuşku yok ki İttihad ve Tereakki' de ön sıralarda, aktif bir vazife yakalama şansını da kazanmıştır. Fakat Atatürk bu yolu tercih etmemiş ve İttihad ve Terakki ile yollarını ayırmıştır.

Bunun nedenlerine baktığımızda öncelikle bu hareket onun kafasındaki hedeflere uygun değildi. Daha çok genç subaylar toplluğu olan bu hareket bir ihtilal için şart olmasıyla birlikte sonrası için umut vermiyordu. Nitekim 1908' de İkinci Meşrutiyeti ilan ettiren İttihad ve Terakki 1917'lere kadar kendisini iktidara layık görememiştir. Mustafa Kemal' in hayatının sonuna kadar koruduğu bir prensip olan " yeni devirlerin yeni insanlarca tatbik edileceği " inancı İttihad ve Terakki ile çakışmıyordu.

İttihad ve Terakki' nin 3 ayrı yolu vardı;

1- İttihad-ı Anasır (o BAbil Kulesi' ne benzeyen ırklar-diller-renkler karmasının aynı gaye-ülkü-ideal çevresinde halkalanması)
2- İttihad-ı İslam (Osmanlı Hakanı aynı zamanda İslam Halifesi, yani Peygamberimizin (S.A.V.) vekili de olduğu için dünyanın neresinde yaşarsa yaşasın tüm müslümanların Osmanlı Devleti etrafında kenetlenmiş olması)
3- Ülkenin asıl sahibi ve devletin varlığı için kan döken ( çünkü askerlik görevi salt Türklerindi ) Türklüğü bir amaç ve harekette toplamış olan Pan-Türkizm, Türk birliği...

Atatürk bu yolların ilk ikisine kesinlikle inanmıyordu. Çünkü iki yolu da yakından tanımıştı, 1907 Misak-ı Milli' sini de bu inanç içinde hazırlamıştı.

Trablusgarb (Libya) Savaşı İslam Birliğinin bir ütopya olduğunu kanıtlamıştır. 1911' de İtalyanlar, 24 saatlik ültimatomla hiçbir haklı sebep olmaksızın Trablusgarb' a saldırdılar, Şeyhulislamlık CİHAD' ın tüm şartlarıyla tecelli ettiğini ilan etti fakat İslam dünyasından tek bir ses bile çıkmadı. Çünkü o Dönemde Hicaz-Suriye-Irak-Fİlistin-Lübnan dışındaki İslam dünyası İngiliz, Rusya ya da Fransız idaresindeydi. Mustafa Kemal, merkezi Şam' da olan 5. Orduda hizmet verdiği sürede de (1905-1907) tüm İslam dünyasını görmek, halkı tanımak şansını yakalamış, bu insanların bir amaç etrafında kenetlenmesinin bir hayal olduğunu anlamıştı.

Dini-dili-ırkı farlı olan ve asıl kalabalığı oluşturan Rumlar, Ermeniler ve Musevilerin merkezi devlet etrafında birleşmesi ise asıl tehlikeyi oluşturuyordu. Bunlar askerlik yapmıyorlar ve savaşlarda şehit düşen Türklere göre sürekli çoğalıyorlar, ekonomik olarak zenginleşip tüm pazarları ellerinde tutuyorlardı, bu durumda neden Türk' ün çevresinde birleşsinlerdi.

Bütün bu gerçekler ışığında Mustafa Kemal ve onun gibi düşünen arkadaşları (Ali Fuad, Kazım Karabekir, Ali Fethi, Rauf Orbay, Dr. Teyfik Rüştü vs...) İttihad ve Terakkinin 2. kongresinde buna uygun bir programla çıktılar ve herşeyden önce ordunun siyasete karışmamasını istediler. Bu durumda da İttihad ve Terakki ile yolları ayrılmış oldu. Daha sonra yaşanacaklar Mustafa Kemal ve arkadaşlarının ne kadar haklı olduklarını gösterecek ve yeni devlet çalışmaları ağır kayıpların ardından başlayabilecekti...

4 Temmuz 2009 Cumartesi

GENEL BAŞKAN MUSTAFA KEMAL ATATÜRK' ÜN KENDİ SESİNDEN CHP KURULTAY KONUŞMASI

CUMHURİYETİN İLK YILLARINDA YÖNETİM

Günümüzden neredeyse bir asır önce, o günün siyasetçilerini ve insanların okur-yazarlık durumunu incelediğimizde bile, toplumumuzun sorunları bugünküyle kıyaslanmayacak kadar objektif, bilimsel ölçüler ve yöntemler ile ele alınmakta olduğunu görüyoruz. Sorunlar üzerine yapılan tartışmalar dürüst ve seviyeliydi. Toplumumuzun kültürel, ekonomik, siyasal ve sosyal alanlarda ilerlemesini önlemek amacıyla, bir takım peşin yargılara, bağnazlığa ve karamalara o günlerde bile başvurulmuyordu. En azından yöneticiler bu yola gidilmesine göz yummuyorlardı. Kısacası bugünden çok daha demokratik bir zihniyet ve uygulama içindeydiler.

Kurtuluş savaşı günlerinde bile önerilen siyasal, sosyal, ekonomik veya kültürel niteliklerdeki her yeni çözüm veya tedbirin Türk toplumuna neler getirip neler götüreceği somut olarak ele alınıp tartışma konusu yapılmış, akılcı bir yargı ile sonuca ulasılmıştır. Yoksa bazı sihirli kelimeler ortaya atılır ve bu öneriler kolayca mahkum edilebilirdi.

İşte bu yüzde Kemalizme ve ülkenin TAM BAĞIMSIZLIĞINA inanan insanlar Türkiye Cumhuriyeti' nin "laik hukuk" ve "laik eğitim" temelinden asla saptırılmaması gerektiğine, bundan 14 yy önceki koşullara göre hazırlanmış şeriat yasaları ile ülkenin tüm varlığını hatta bağımsızlığını kaybedeceğine, bunun bir ÖLÜM-KALIM savaşı olduğuna inanmaktadır. Burada atlanmaması gereken bir diğer konu da şeriat devletine doğru giden yolda bir öncü savaş olarak ortaya atılan ve AKP hükümeti tarafından da sürekli kaşınan sözde türban sorunudur.

Türban konusu Anayasa Mahkemesi' nden dönmeseydi, binlerce öğrencinin özgürlüklerinin tehdit edilmesi bakımından büyük bir tehlikeye neden olacaktı. Bazı yobazların inanç hatta namus korumak gerekçesiyle yapabilecekleri düşünüldüğünde, türbanlı-türbansız bölünmesiyle, türbansız kızlarımızın üzerindeki baskı ve şiddeti düşünmek bile korkunçtur.

Cumhuriyetimizin KEMALİZM ile yönetildiği yıllara baktığımızda göremeyeceğimiz, fakat bugün her an maruz kaldığımız çok sakıncalı ve tehlikeli bir hile isefobiler ve tabular yaratmaktır. Bu taktik vatandaşlarımızın çoğunun yararına olan bir program, parti ya da düşüncenin daha yeni gündeme gelmesiyle birlikte gözden düşürülmesini, karalanmasını sağlar. Bu sayede toplumun sorunlarından, düzen bozukluklarından, bunların çözülmesi için yapılması gereken ciddi ve köklü reformlardan, değişimlerden bahsedilmez, öneriler ileri sürülemez.

İşte az gelişmiş bir ülke olan Türkiye' mizde, birçok siyasal kavramın ne anlama geldiğini geniş halk kitlelerinin bilmemesi, bilecek olanaklara sahip olmaması, beyin yıkama araçlarının da inanılmayacak bir tek taraflılık ve düzenbazlıkla kafaları zehirlemesi sonucu, bu mekanizma gayet iyi işlemektedir. Genel oy hakkının reformcu ve düzen değiştirici bir iktidara ulaştırmamasını, seçim sisteminin sürekli geriye işleyen bir makina olarak bir avuç sömürücüye hizmet etmesini garanti altına almak için bu hileye başvurmak bir gelenek haline gelmiştir. Uzun süre boyunca bu mekanizma "kafirlik, zındıklık, komünistlik, solculuk" iken, günümüze baktığımızda ise "ERGENEKONCULUK, DARBECİLİK, DEMOKRASİ KARŞITLIĞI" gibi kelimelerdir.

Bu hileden, önyargılarımızdan kurtulup bilinçlenmedikçe Türk toplumunun ilerlemesi, gerikalmışlıktan kurtulması, mutlu ve huzurlu yarınlara ulaşması olanaksızdır.

ATATÜRKÜN ETNİK KİMLİĞİ ÜZERİNE GERÇEKLER...

Atatürk 1981 yılında Selanik' te Koca Kasım mahallesi, Islahhane Caddesinde 3 katlı pembe evde dünyaya gelmiştir. Babası Ali Rıza Bey Rüsumat (Vergi) dairesi memurlarındandır. Annesi Zübeyde Hanımdır. Doğduğu ev, bugün Apostolu Pavlu sokağındaki 71 Numaralı binadır. Konsolosluğumuzun bahçe sınırları içindedir. Selanik Belediyesi 12 Şubat 1937 tarihinde aldığı karar ile bu evi sahibinden satın almış ve Atatürk' e armağan etmiştir. Bugün müzedir.


Atatürk Baba/Ana soyu olarak Evlad-ı Fatihan' dır. Evlad-ı Fatihan Osmanlı' nın yayılma-genişleme devrinde, fethedilen ve vatanlaştırılan yerlere iskan edilen YEDİ GÖBEK TÜRK' lere verilen addır. Ali Rıza Efendinin dedeleri önce Vidin, daha sonra Serez' e gelmişler, Nizam-ı Cedid yıllarında başlayan ve 1827 Osmanlı-Rus Harbi yenilgisiyle çevreyi kapsıyan Bulgar-Yunan-Sırp eşkiyalık taşkınlığı önünde Selanik' eyerleşmişlerdi. Zübeyde Hanımın ataları ise Konya yörüklerinden seçilen Evlad-ı Fatihan soyuydu ve kendilerine Konyarlar deniliyordu.
1839 doğumlu Ali Rıza Bey, 1857 doğumlu Zübeyde Hanımla 1871 yılında evlenmiştir. Altı çocukları olmuştur. Bunlar sırasıyla; Fatma (1872-1875), Ahmet (1874-1883), Ömer (1875-1883), Mustafa ( Kemal Atatürk 1881-1938), Makbule Boysan Atadan (1885-1956), Naciye (1889-1901)' dir. Kardeşlerinden Fatma 4, Ahmet 9, Ömer 8 yaşlarında, o dönem Rumelisinde salgın olan kuşpalazı (difteri) hastalığından ölmüş, en küçükleri Naciye ise 12 yaşında hayata gözlerini kapamıştır.


Mustafa Kemal' in anne tarafından dedesi Sofu zade Feyzullah Efendi' dir. Selanik' e 1 saat mesafede olan Langaza'da çiftlik sabibiydi, bu çiftlik Atatürk' ün çocukluk anılarında tatillerde tarlalarda karga kovaladığından bahsettiği çiftliktir.


Atatürk'ün en uzun ömürlü kardeşi Makbule Atadan' ın, Yeni İstanbul gazetesinde, 1 kasım 1952- 22 Mart 1953 tarihleri arasında, "BÜYÜK KARDEŞİM ATATÜRK" başlığı altında yayınlanan anılarında şöyle demektedir; "Annemden sık sık şunları dinlemişimdir; bizim esas soyumuz YÖRÜK' tür. Buralara Konya-Karaman çevrelerinden gelmişiz. Yörük ne demektir diye sorduğumda ise bana YÜRÜYEN TÜRK demektir cevabını vermişti."